Our Comments.
இன்றைய (23-9-2015) "தினமணி" இதழின் நடுப்பக்க கட்டுரையைப் படித்தேன். இதை எழுதியவர் பழ.கருப்பையா என்பதால் அவர் மீதிருந்த மரியாதை யின் காரணமாக முழுவதும் படித்தேன். படித்தபின் இது "தினமணி"தானா அல்லது "விடுதலை" பத்திரிகையா என்ற சந்தேகம் எழுந்தது. கட்டுரையாசிரியரின் முந்தைய கட்டுரைகளையெல்லாம் படித்திருக்கிறேன். அவர் பேச்சையும் கேட்டிருக்கிறேன்; அப்போதெல்லாம் இல்லாத ஒரு ஜாதி வெறி இந்தக் கட்டுரையில் காணக் கிடைக்கிறது. இதற்கு என்ன காரணமாக இருக்குமென்று யோசித்ததில் சில பதில்கள் கிடைத்தன.
இவர் சொன்னாலும் சொல்லாவிட்டாலும் பெருந்தலைவர் காமராஜ் ஏக காலத்தில் அனைவரின் ஆதரவையும் அன்பையும் பெற்றவர். அவர் மீது வெறுப்பை உண்டாக்கி அவரை ஒரு பிராமண எதிரி என்பது போல படம் பிடித்துக் காட்ட முயற்சி செய்திருக்கிறார் செட்டியார். பெருந் தலைவருக்கு மிகவும் நெருக்கமாக இருந்தவர்களில் பலரும் ஆர்.வெங்கட்டராமன் போன்ற பலரும் செட்டியார் மொழியில் "பார்ப்பனர்"களே. இவர் எந்தக் காலத்திலும் தன்னையொரு பிராமண எதிரியாகக் காட்டிக் கொண்டதுமில்லை, நடந்து கொண்டதுமில்லை. இவரது ஆசான் தீரர் சத்தியமூர்த்தியும் ஒரு பிராமணரே. பெருந்தலைவர் முதல்வராக பதவி யேற்றுக் கொள்ளச் செல்லுமுன் அவர் மகள் இல்லம் சென்று சத்தியமூர்த்தியின் படத்துக்கு மாலை அணிவித்து மரியாதை செய்துவிட்டுத் தான் சென்றார் என்பதை இவர் அறிவாரா?
செட்டியார் இனத்தைச் சேர்ந்த தேசபக்தர் தேவகோட்டை சின்ன அண்ணாமலை திருவாடனை சிறையில் அடைக்கப்பட்ட போது 1942இல் அங்கு சிறை உடைக்கப்பட்டு கலவரம் நிகழ்ந்தது. அப்போது அங்கு துணை காவல் துறை கண்காணிப்பாளராக இருந்த பார்த்தசாரதி ஐயங்கார், சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு சென்னையில் காவல்துறை கமிஷணராக இருந்தார். அப்போது பெருந்தலைவர்தான் முதல்வர். திருவாடனையில் ஐயங்கார் காங்கிரஸ்காரர்களை மிருகத்தனமாக அடித்து துவைத்திருந்தார். அந்த வன்மத்தை போலீஸ்காரர் என்பதற்காகவே, அவர் பிராமணர் என்பதற்காகவோ அவரிடம் தலைவர் எந்த வெறுப்பும் வைத்துக் கொள்ளவில்லை. ராஜாஜி கவர்னர் ஜெனரல் பதையேற்ற பின் சென்னைக்கு வந்தார். அப்போது அவரை வரவேற்க தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் தலைவர் என்ற முறையில் பெருந்தலைவர் விமான நிலையம் வந்தார். அவரை உள்ளே விட இதே பார்த்தசாரதி ஐயங்கார் மறுத்துவிட்ட நிலையில் அவர் வெளியிலேயே நின்று கொண்டார், அப்போதும் ஐயங்காரின் பதவிக்கு வேட்டு வைக்க முயற்சி செய்யவில்லை தலைவர். இதெல்லாம் செட்டியாருக்குத் தெரியுமா என்பது தெரியவில்லை.
இவருக்கு பெருந்தலைவர் காமராஜரை உயர்த்திப் பிடிக்க வேண்டுமென்கிற எண்ணத்தைவிட, ஒரு ஜாதியாரை முடிந்தவரை இழிவாகப் பேசவேண்டும், அவர்களது கடந்த கால செயல்பாடுகளைத் தூற்ற வேண்டுமென்பதுதான் ஒரே நோக்கம் என்பது தெளிவாகிறது. இத்தனை நாள் இல்லாமல் இப்போது ஏன் இந்த கொலைவெறி என்று எண்ணும்போதுதான் ஒரு உண்மை புலனாயிற்று. அது, இவர் சார்ந்திருக்கும் கட்சியில் தொடக்கத்தில் செல்வாக்கோடுதான் இருந்தார். துறைமுகம் தொகுதியில் நின்று வெற்றியும் பெற்றார். சபாநாயகராக ஆவார் என்றுகூட பத்திரிகைகள் எழுதின. ஆனால் இவர் ஓரம் கட்டப்பட்டார். சட்டமன்றத்தில் முதல் வரிசையில் இருந்தவர் பின்னால் ஒதுக்குப்புறமாக அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்து வருந்தியவர்கள் உண்டு, நானும்கூட. இவரும் பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்தார், காலம் மாறும், தன்னுடைய நிலைமையில் மாற்றம் வரும் என்று, ஆனால் அப்படி எதுவும் வரவில்லை. தலைமையை எதிர்த்து நேரடியாகப் பேச தைரியம் இல்லை என்பதாலோ என்னவோ, மறைமுகமாக அவர் பிறந்த ஜாதியைச் சாடினால், அது அவருக்கு வலிக்காமலா போய்விடும் என்ற நோக்கில் இதை எழுதியிருப்பாரோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது. அப்படியில்லாவிட்டால், தலைவியை இவர் "செயலலிதா" என்று எழுதுவாரா. இதுவரை ஜெயலலிதா என்றுதானே சொல்லி வந்தார். இப்போது ஏன் இவர் இப்படி பச்சைத் தமிழராக ஆனார் என்பதுதான் மர்மம்.
அதுமட்டுமல்ல, சில நாட்களுக்கு முன்பு இதே "தினமணி"யில் விஜயகாந்த் கட்சியிலிருந்து வெளியேறி அ.தி.மு.க. ஆதரவாளர்களாக இருக்கும் எம்.எல்.ஏக்களில் ஒருவர் எங்களையும் சேர்த்துக் கொள்வது எப்போது என்று கேட்டுவிட்டார் என்பதற்காக, இவர்களைப் போன்று ஒரு கட்சியிலிருந்து ஓடிவந்தவர்களைச் சேர்த்துக் கொள்வது கூடாது என்பது போல கட்டுரை எழுதியிருந்தார். இது என்ன தன் கட்சிக்கே "சுய கோல்" போடுகிறாரே என்று நினைத்தோம்.
இன்னொன்று ராஜாஜியை எல்லோரும் ராஜாஜி என்றுதான் எழுதுகிறார்கள். இந்தப் பச்சைத் தமிழனுக்கு மட்டும் அவர் ராசாசி. முன்பெல்லாம் "முரசொலி"யில் ராஜாஜியை இப்படித்தான் எழுதி வந்தார்கள். ராஜாஜி ஒரு அஞ்சல் அட்டையில் ஆசிரியருக்கு ஒரு வரியில் கடிதம் எழுதினார். "உங்கள் கட்சியில் இருக்கும் எம்.ஜி.ராமச்சந்திரனை எம்.சி.ஆர் என்று எழுதினால் என் பெயரையும் ராசாசி என்றே எழுதலாம்" என்று. அதுமுதல் "முரசொலி"யும் அவரை ராஜாஜி என்றே எழுதத் தொடங்கியதாம்.
போகட்டும் சுதந்திரப் போராட்ட காலத்தில் காங்கிரஸ் மிதவாதிகள் கையில் இருந்தது என்பது வாஸ்தவம்தான். இவர் சொல்லும் சிலர் ஆங்கிலேயர் சார்புடையவர்களாக இருந்தபோதும் பெரும்பாலான பிராமண இனத்தவர் (இவர் மொழியில் பார்ப்பனர்) சுதந்திரத்துக்குப் பாடுபட்டவர்கள்தான். சுதந்திரத்துக்குப் பிறகு காங்கிரஸ் ஆட்சி வந்தால் ஜாதியால் மேல் கீழ் என்பது இருக்கும் என்பது தெரிந்துதான் பெரியார் வெள்ளையனுக்கு சார்புநிலை எடுத்தாராம். அவரே சொல்லாத புதிய கருத்து நம் செட்டியாருக்குத் தோன்றியதுதான் ஆச்சரியம்.
ஈரோடு வெங்கடப்ப நாயக்கரின் மகன் இராமசாமி விடுதலை நாளை துக்க நாள் என்று வெளிப்படையாக அறிவிக்கும் நிலைக்கு வந்ததும் இந்த அச்சம் தானாம். என்னே கண்டுபிடிப்பு. ஒரு முறை வாரணாசியில் நடந்த காங்கிரஸ் மகாநாட்டுக்கு தமிழ் நாட்டுப் பிரதிநிதிகள் சென்றனர். அவர்களில் மேற்படி நாயக்கரும் ஒருவர். காசியில் ஒரு பிராமண சத்திரத்தில் உடன் வந்த காங்கிரஸ் மிதவாத தலைவர்கள் சாப்பிடப்போய்விட்டார்களாம். அப்போதைய சமூக சூழ்நிலையில் அவரவர் சத்திரங்களில் அந்தந்த ஜாதியாருக்கு உணவு தரப்படுவது வழக்கமாக இருந்தது. தன்னைப் பசியில் வாடவிட்டுவிட்டு இந்த "பார்ப்பனர்கள்" தங்கள் வயிற்றுப் பாட்டைப் பார்க்கப் போய்விட்டார்கள் என்ற கோபம் தான் அவரை பிராமண எதிர்ப்பில் கொண்டு விட்டுவிட்டதாகக் கேள்விப் பட்டிருக்கிறேன். செட்டியாருக்குத் தெரியுமோ இல்லையோ தெரியவில்லை.
இவர் சார்ந்த நாட்டுக்கோட்டை நகரத்தார்களுக்கு நாடு முழுவதும் புண்ணியத் தலங்களில் தர்ம சத்திரங்கள் உண்டு. அப்படி வாரணாசி போன்ற இடங்களிலும் இருக்கிறது. ஒரு முறை நான் காசியில் ஒரு ஐப்பசி மாதம் தீபாவளி கழிந்த நான்காம் நாள் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தேன். வழி நெடுக நகரத்தார் நிரம்பியிருந்தனர். என்னை தமிழ்நாட்டு வேட்டி சட்டையில் பார்த்த சிலர் இன்னைக்கு அன்னபூரணி கோயில் குடமுழுக்கு, நம்ம சத்திரத்துக்கு வந்துடுங்க சாப்பாட்டுக்கு என்று அழைத்தனர். இந்த செட்டியாரை ஒன்று கேட்கிறேன், என்னைக் கேட்டது போல, அந்தக் காலத்தில் இவர்கள் சத்திரத்தில் ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தாரை அழைத்து இவருடன் உட்கார வைத்து சாப்பாடு இவர் போட்டிருப்பாரா? செய்திருந்தால் பாராட்டுகிறேன்.
வ.வெ.சு. ஐயரின் விவகாரம் அவர் காலத்திலேயே முடிந்து போன கதை. ஐயரின் விளக்கத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டு பெரியார் தன் பத்திரிகையில் விவகாரத்தை முடித்து வைத்து எழுதியது செட்டியாருக்குத் தெரியாதோ என்னவோ? இவர் எழுதுவது போல பார்ப்பனப் பிள்ளைகள் ஓரிடத்திலும், பார்ப்பனர் அல்லாத பிள்ளைகளை வேறு இடத்திலும் வைத்து உணவளித்தார் என்பது சுத்த சுயம்பிரகாச பொய். எப்படி பெரியார் காங்கிரஸ் பணத்தை நன்கொடையாகக் கொடுத்து விட்டுத் திரும்ப கேட்டார் என்று எழுதுகிறாரோ அதைப் போல பல பிராமணர்களும் நன்கொடை கொடுத்தனர். அவர்களில் ஒரு சிலர் தங்கள் பிள்ளைகளுக்குத் தனியாக உணவளிக்க வேண்டுமென்று கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க அவர்களை மட்டும் தனியாக உட்கார வைத்து உணவளித்தாரே தவிர எல்லா பிராமணப் பிள்ளைகளையும் அப்படி உட்கார வைக்கவும் இல்லை, தான் அனைவரோடும் கூட அமர்ந்து சாப்பிட்டார் என்பது உலகறிந்த உண்மை, பாவம் இவருக்கு மட்டும் எப்படித் தெரியாமல் போனதோ தெரியவில்லை.
வ.வெ.சு.ஐயரும், வாஞ்சிநாதனும் நாட்டுப் பற்றில் குறைந்தவர்கள் அல்லர், தியாகத்தில் பின் வாங்கியவர்களும் அல்லர் என்று ஒரு சான்றிதழ் வழங்குகிறார் செட்டியார். ஆனால் 'சா'தியில் மேல், கீழ் என்று பார்ப்பவர்கள் என்ற கோணத்தில் இவர் அவர்களைத் தூற்றுகிறார். போகட்டும், அவர்கள் வாழ்ந்த இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்த நிலைமையை இந்தச் செட்டியார் பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லை, அதனால் இப்படி எழுதுகிறார்.
சமீபத்தில் இவர் பெரியார் மாளிகையில் ஒரு சொற்பொழிவு நிகழ்த்தியதை ஒரு காங்கிரஸ் தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பியது. அதிலும் இதே திராவிட பக்தி, திராவிட வாசனையோடு பேசினார். இது என்ன புது அவதாரம் என்று நினைத்த போதுதான், இவர் மோதுவது பிராமணர் (பார்ப்பனர்) மீதல்ல, இவர் சார்ந்த கட்சியின் தலைமையின் மீது என்பது புரிந்தது. அவர் வாசகத்தை மீண்டுமொரு முறை பாருங்கள் "செயலலிதாவின் எழுச்சி அவரின் திராவிட இயக்க நுழைவின் காரணமாக வேறு வகையானது. அது தனி ஆய்வுக்குரியது" என்கிறார். அப்படியென்றால் இவர் என்ன சொல்ல வருகிறார். ஜெயலலிதாவும் பார்ப்பனர்தான், ஆனால் ஒரு திராவிடக் கட்சிக்குள் நுழைந்து கொண்டு ஆட்டிப் படைக்கிறார். ஆகையால் இவர் ஒரு திராவிடக் கட்சியின் தலைவி என்பதும் தனி ஆய்வுக்குரியதுதான் என்கிறார்.
இதையெல்லாம் பார்க்கும்போது அ.தி.மு.க. பொதுச் செயலாளர் மீது தாக்குதல் தொடுக்க தைரியமில்லாமல், ஊர் மீது கோபித்துக் கொண்டு, மனைவியை அடித்துத் துவைக்கும் கோழையைப் போல இவர் திடீரென்று பார்ப்பனத் தாக்குதலில் இறங்கியிருக்கிறார். இவரது சூழ்ச்சியை அ.தி.மு.க. தலைமை புரிந்து கொள்ளாமலா இருக்கும். இவருடைய அரசியல் நிலைமையைப் பார்த்து ஐயோ வென்று இரக்கப் பட்டவர்கள் கூட, இப்போதைய இவருடைய புதிய அவதாரத்தைப் பார்த்து இவரை எப்படிப் புரிந்து கொள்வார்கள் என்பதை பார்க்க வேண்டும்.
இதுபோன்ற தரக்குறைவான கட்டுரைகளை தினமணி வெளியிட்டது கண்டனத்துக் குரியது.
No comments:
Post a Comment