மெலட்டூர் பாகவத மேளா.

தஞ்சையை அடுத்த மெலட்டூரில் உள்ள லக்ஷ்மி நரசிம்ம சுவாமி கோயில் நரசிம்ம ஜயந்தியை ஒட்டி நடைபெறும் பாகவத மேளா மே மாதம் 10ஆம் தேதி தொடங்குகிறது.

மே 13: இரவு 8 மணி: நாட்டிய நாடக உத்சவ தொடக்கம்.

                    8.30க்கு பிரஹலாத சரித்திரமு நாட்டிய நாடகம்

மே 14: இரவு   ,,    ஹரிச்சந்திரா நாட்டிய நாடகம்

மே 16: இரவு   ,,    கிருஷ்ண ஜனன லீலா

மே 17: இரவு   ,,    உஷா பரிணயம்

மே 18: இரவு   ,,    ருக்மணி கல்யாணம்

இந்த பாகவத மேளா உருவான வரலாறு குறித்த விவரங்களை இந்த கட்டுரையில் காணலாம்.                           

மெலட்டூர் பாகவத மேளா.

தமிழகத்தில் தோன்றிய பல அரிய கலைகளுடன், இங்கு ஆட்சி புரிய வந்த பிறமொழி பேசும் மக்களால் நமக்களிக்கப்பட்ட கொடை பல புதிய கலைகள். அப்படி இங்கு புகுந்த பல கலைகளில் ஹரிகதா, லாவணி, பாகவத மேளா, நடன வகைகளில் குச்சிபுடி, மோகினியாட்டம், யக்ஷகானம், ஒடிசி, கதக் போன்றவற்றையும் குறிப்பிடலாம். நம் நாட்டில் காலம் காலமாய் வளர்ந்து வந்த தெருக்கூத்து இந்த கலைகளுக்கெல்லாம் முன்னோடியாக இங்கே திகழ்ந்திருக்கிறது.

தஞ்சை மாவட்டத்தில் சில கிராமங்களில் அந்தந்த ஊரில் பிரபலமான மாரியம்மன் கோயில்களில் திருவிழாக்களுக்காகக் காப்பு கட்டுதல் என்றொரு நிகழ்ச்சி உண்டு. அப்படி காப்பு கட்டி திருவிழா முடிந்து கொடியிறக்கம் ஆகும் வரை அந்த ஊர்க்காரர்கள் வெளியூர்களுக்குச் செல்வதில்லை. அப்படி வெளியூர் போக வேண்டுமென்று இருப்பவர்கள் காப்பு கட்டும் தினத்தில் கிராமத்தை விட்டு வெளியேறி வேறு எங்காவது இருந்துவிட்டு மறுநாள் வருவார்கள். அப்படி எங்கும் போக முடியாதவர்கள் அவ்வூர் எல்லைக்கு அப்பால் ஏதாவதொரு திடலிலோ, அல்லது ஆற்றின் மணல் பரப்பிலோ தெருக்கூத்து ஏற்பாடு செய்துவிட்டு விடியவிடிய கூத்து பார்த்துவிட்டு ஊர் திரும்புவார்கள். அப்படிப்பட்ட நிகழ்ச்சி தஞ்சை ஜில்லா குத்தாலம், தேரழந்தூர் அருகிலுள்ள கோமல் எனும் கிராமத்தில் அந்த நாட்களில் நடப்பது வழக்கம். கோமல் மாரியம்மன் ஆலயத்துக்கு அண்டை அயல் கிராமங்களிலிருந்து பதினெட்டு தேர்கள் வரும். ஊரே அல்லோலப் படும். மாரியம்மனுக்குக் காப்பு கட்டும் நாளன்று அங்கு ஓடும் வீரசோழன் நதி வரண்டு கிடக்கும் மணற்பரப்பில் தெருக்கூத்து இரவு தொடங்கி மறுநாள் விடியும் வரை நடக்கும். கோமல் எல்லை அந்த ஆற்றின் கரையோடு முடிவடைந்துவிடுவதால், மணற்பரப்பு தேரழந்தூர் பகுதியாகிவிடும். அதனால் அங்கு இருந்தால் காப்புக் கட்டுக்குள் இருப்பதிலிருந்து விலக்கு கிடைக்குமென்பது எண்ணம்.

                                 நடன மணியாக வேடமிட்ட ஆண். இவர் ஒரு எஞ்ஜினீயர்.


தமிழ் தாத்தா டாக்டர் உ.வே.சாமிநாதய்யரின் சுயசரிதமான "என் சரித்திரம்" நூலில் இந்தத் தெருக்கூத்து பற்றி விவரிக்கிறார். இரவு படுக்கைக்குப் போகும்போது தெருக்கூத்து நடக்கும் சத்தம் காதில் விழுமாம். அப்போது அங்கு பாடுபவன் "டிங்கினானே....." என்ற சொல்லை தொடர்ந்து பல மணி நேரம் ஸ்வரம் மாற்றி மாற்றி பாடிக் கொண்டிருப்பானாம். இவர் ஒரு தூக்கம் போட்டு எழுந்தால் அந்தப் பாட்டு சற்று விரிவடைந்து "புடிங்கினானே....." என்று பாடிக் கொண்டிருப்பானாம். விடியும்போது அந்த பாடல் வரி ஒரு முழு வடிவைப் பெறுமாம். எப்படி? "மரத்தைப் புடிங்கினானே...." "பீமசேன மகாராஜா மரத்தைப் புடிங்கினானே....." என்று. இப்படி ஒரு பாட்டை நாட்கணக்கில்கூட பாட வசதியுள்ளது தெருக்கூத்து.

தெருக்கூத்தில் கதா பாத்திரங்கள் முதலில் தங்களை அறிமுகம் செய்து கொள்ளும் பாங்கே சிறப்பாக இருக்கும். முதலில் விதூஷகன் எனும் கோமாளி வந்து அன்று என்ன கூத்து என்பதை ஆடிப் பாடி விளக்குவான். ஜனங்கள் அவனை உள்ளே போகச்சொல்லி கூச்சலிடுவார்கள். பின்னர் கதாபாத்திரங்கள் ஆடிக்கொண்டும் பாடிக்கொண்டும் தங்களை அறிமுகம் செய்து கொண்டபின் கதை ஆரம்பமாகும். புராணத்தில் வரும் ஒரு சிறிய கதை எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு நடிக்கப்படும். ஏராளமான ஒப்பனையுடன் பாத்திரங்கள் அபஸ்வரத்தில் பாடி ஆடி நடிப்பது கண்கொள்ளா காட்சி. போதாதற்கு ஒரு ஆண் பெண் வேடம் போட்டுக்கொண்டு முடிந்தவரை பெண்மை சாயலைக் கொண்டுவர முயற்சித்தாலும், அவனுடைய கரகரத்த ஆண் குரல் காட்டிக் கொடுத்துவிடும். இப்படிப்பட்ட தெருக்கூத்துதான் நமது நாடகங்களுக்கும் திரைப்படங்களுக்கும் முன்னோடியாக இருந்திருக்கிறது.

நிகழ்ச்சிகளை கண்டு களிக்கும் கூட்டத்தின் ஒரு பகுதி

இப்படி தெருக்கூத்தில் ஊறியிருந்த தமிழகத்துக்கு விஜயநகர சாம்ராஜ்யம் உச்சத்தில் இருந்த சமயம் நாயக்க மன்னர்கள் தென் தமிழ்நாடு முழுவதையும் ஆங்காங்கே தங்கள் ராஜாங்கத்தை ஸ்தாபித்து அரசாட்சி செய்யத் தொடங்கினார்கள். அப்படி தஞ்சையை ஆண்டு நாயக்க மன்னர்கள் சேவப்ப நாயக்கர், அச்சுதப்ப நாயக்கர், ரகுநாத நாயக்கர், விஜயராகவ நாயக்கர் ஆகிய நால்வர் இங்கு ஆட்சி புரிந்திருக்கிறார்கள். இவர்கள் காலத்தில் சேவப்ப நாயக்கர் ஆட்சியின் கடைசி காலகட்டம் தொடங்கி ரகுநாத நாயக்கர் காலம் வரையிலான பொற்காலத்தில் இங்கு கோவிந்த தீக்ஷதர் என்பவர் அமைச்சராக இருந்தார். இவர் நான்கு வேதங்களையும் விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தில் படித்துப் பாண்டித்யம் பெற்றவர். இவரது காலத்தில் இவர் செய்த அரிய பணிகள் இன்றும் போற்றிப் பாராட்டப் படுகிறது.

காவிரி நதியில் பல ஊர்களில் படித்துறை அமைத்தது, வேத பாடசாலைகள் அமைத்தது, கலைகளுக்கு முதன்மைத் தகுதி அளித்து கலைஞர்களைப் போற்றியது. கல்விச்சாலைகளை அமைத்தது, நிர்வாகத்தை ஒழுங்கு படுத்தி அரசாங்கத்தின் வருமானத்தை அதிகப்படுத்தியது, ஆலயங்களைப் புனரமைத்தும் புதிய ஆலயங்களை எழுப்பியும் இவர் செய்த தொண்டு போற்றத் தக்கது. திருவரங்கம் ஆலயத்துக்குப் பல கோபுரங்களையும் பிரகாரங்களையும் அமைத்த அச்சுதப்ப நாயக்கருக்கு ஊக்கசக்தியாக விளங்கியவர் இந்த கோவிந்த தீக்ஷதர். இவர்கள் காலத்தில் ஆந்திர தேசத்திலிருந்து இங்கு வந்ததுதான் பாகவத மேளா எனும் அரிய கலை. இது நரசிம்ஹ ஜெயந்தி எனும் விழாவையொட்டி நாட்டிய நாடகமாக நடிப்பார்கள். ஆண்களே பெண் வேடம் அணிந்து முழுக்க முழுக்க தெலுங்கில் பேசியும் பாடியும் நடிப்பது பாகவத மேளா. இந்த அரிய கலையைப் பற்றிய சில விவரங்களை இந்தக் கட்டுரையில் பார்க்கலாம்.

நாயக்க மன்னர்கள் தஞ்சைக்குக் கொணர்ந்த இந்த அரிய கலை இப்போதும் தஞ்சையிலிருந்து கும்பகோணம் செல்லும் சாலையில் திட்டை எனும் ஊருக்குத் திரும்பும் சாலையிலிருந்து சுமார் ஐந்து கல் தொலைவில் அமைந்துள்ள மெலட்டூர் எனும் ஊரில் உயிர்ப்போடு நடைபெற்று வருகிறது. மெலட்டூர் எனும் வளமான கிராமத்துக்கு திட்டையைத் தாண்டி செல்ல வேண்டும் மெலட்டூரில் வரதராஜ சுவாமி எனும் பெருமாள் ஆலயத்தில் நரசிம்ஹ ஜெயந்தியை யொட்டி இவ்விழா நடைபெறுகிறது.

பக்தர்களுக்கு, குறிப்பாக வைணவர்களுக்கு நரசிம்ஹ ஜெயந்தி சிறப்பான பண்டிகை. அந்த நரசிம்ஹ ஜெயந்தியன்று மெலட்டூர் கிராமமே களைகட்டிவிடும். காரணம் அன்றிரவுதான் அலங்கரிக்கப்பட்ட பந்தலில் "பிரஹலாத சரித்திரமு" எனும் தெலுங்கு மொழியிலான இசை நாடகம் நடத்தப்பெறும். மகாவிஷ்ணுவின் பத்து அவதாரங்களில் நான்காவது அவதாரம் நரசிம்ஹாவதாரம். உடல் மனித வடிவிலும் தலை சிம்ஹ வடிவிலும் இருக்கும். கிருஷ்ண பரமாத்மாவின் வாழ்வை சித்தரிக்கும் ஸ்ரீமத் பாகவதத்திலிருந்து மேலும் சில பகுதிகள் நாடகங்களாக நடத்துவார்கள்.

இந்த விசேஷத்துக்காக இவ்வூரிலிருந்து வெளியூர்களுக்கும் வெளிநாடுகளுக்கும் பணி நிமித்தமாகக் குடிபெயர்ந்த பலரும் நரசிம்ஹ ஜெயந்தி சமயத்தில் ஊர் திரும்பிவிடுவார்கள். அப்படி ஊர் திரும்புவர்களில் பலர் இந்த பாகவத மேளா நாடகங்களில் வேடமிட்டு நடிப்பவர்களாக இருப்பார்கள். இவர்களுக்கு முன்பு இவர்களுடைய அப்பா, பாட்டனார் என்று வழிவழியாக நடிப்பவர்கள் அந்தந்த பாத்திரங்களைத் தாங்களே ஏற்று தொடர்ந்து இன்று வரை நடித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதை ஏதோ பொழுதுபோக்கு நிகழ்ச்சியாக அல்லது தங்கள் திறமையைக் காட்டுவதற்கு என்றுமட்டுமில்லாமல் ஆத்மார்த்தமாக ஈடுபாட்டோடு பக்தி சிரத்தையாக செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். அதற்காக விரதமிருந்து தன்னை அந்தந்த பாத்திரங்களுக்கு அருகதையாக்கிக் கொள்ளும் அந்த ஈடுபாடு பாராட்டுப் போற்றத்தக்கதாக இருக்கும். 

இரண்யனை வதம் செய்த தூணிலிருந்து வெளிப்படும் நரசிம்மமூர்த்தி

ஊர் வந்து சேர்ந்த விநாடி முதல் தங்கள் வேடத்துக்கான வசனம் பாடல்களை ஒத்திகைகளைப் பலமுறை பார்த்து எந்த தவறும் ஏற்பட்டுவிடாதபடி கவனத்தோடு மேற்கொள்வார்கள். இந்த அற்புதக் கலையை பல தலைமுறைகளுக்கு முன்பாக இங்கு கொண்டு வந்து இன்று வரை நடைபெறும்படியான பலமான அஸ்திவாரத்தை அமைத்துத் தந்த பிரம்மஸ்ரீ வேங்கட்டராம சாஸ்திரி என்பவரை இவர்கள் இன்றளவும் மனத்தில் நிறுத்தி போற்றி வழிபட்டு வருகிறார்கள். இவருடைய படைப்புகள் பல கதைகள் இருந்தாலும் இந்த நரசிம்ஹ ஜெயந்தியை யொட்டி நடைபெறும் பிரஹலாத சரித்திரம் ஒரு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. நாடக பாத்திரங்கள் அந்த பாத்திரமாகவே மாறிவிட முடியுமா. உணர்வால் அப்படி ஆகிவிடுகிறார்கள் நரசிம்ஹம் இரணியனை மடியில் வைத்துக் கிழிக்கும் கட்டத்தில். அந்த நேரத்தில் ஏற்படும் உக்கிரத்தைத் தணிக்க அடடா, நிர்வாகிகள் என்ன பாடு படுகிறார்கள். நரசிம்ஹமாக வேடமிட்டவர் நிஜத்தில் நரசிம்ஹமாக ஆகிவிடும் காட்சி அற்புதம். காண வேண்டிய காட்சி.

இந்த மெலட்டூரோ, அல்லது இங்கு நடக்கும் பாகவத மேளாவோ, தமிழ்நாடு சுற்றுலாத் துறையினரால் விளம்பரப்படுத்தப்பட்டு அதற்காக இங்கு ஆர்வலர்களை சுற்றுலாப் பயணிகளை ஈர்க்கிறார்களா என்று தெரியவில்லை. ஆனால் நாட்டியக் கலையில் ஆர்வமுடைய கலைஞர்கள் பலரும் இங்கு நடைபெறும் பாகவதமேளாவை கவனிக்கிறார்கள். ஆண்டுக்கு ஆண்டு இந்நிகழ்ச்சி பெற்று வரும் முக்கியத்துவம் மக்களால் உணரப்படுகிறது. இந்தக் கலை எத்தனை காலத்துக்கு முந்தையது, யார் இந்தக் கலையை வளர்த்தது, அல்லது இங்கு அறிமுகம் செய்தது போன்ற ஆராச்சியில் யாரும் ஈடுபடுவதில்லை. இங்கு மக்களோடு ஒருங்கிணைந்து இந்த மண்ணின் கலையாக இன்றும் பிரகாசித்துக் கொண்டிருப்பது பாகவத மேளா.

14ஆம் நூற்றாண்டில் விஜயநகர சாம்ராஜ்யம் விரிவு படுத்தப்பட்டு தென்னாடு முழுவதும் நாயக்க மன்னர்கள் ஆட்சியில் வந்தபோது பழைய சோழ சாம்ராஜ்யத்தின் பகுதிகளும் அவர்களது ஆளுமையின் கீழ் வந்தது. விஜயநகர சாம்ராஜ்யம் ஹிந்து சாம்ராஜ்யம் என்று புகழ் பெற்றதற்கிணங்க இந்து கோயில்கள் புத்துணர்வு பெற்றன. இடிபாடுகள் சரிசெய்யப்பட்டு புனருத்தாரணம் செய்யப்பட்டன. அழிந்தவை பலவாக இருந்தால் ஒன்றையாவது சரி செய்து மீண்டும் தலையெடுக்கச் செய்தனர் நாயக்க மன்னர்கள். அப்படி பல சைவ வைணவ ஆலய இடிபாடுகளிலிருந்து மீட்டெடுப்பு செய்யப்பட்ட பல கோயில்களில் திருக்காட்டுப்பள்ளி அருகேயுள்ள செந்தலையும் ஒன்று என்று ஆய்வறிஞர் குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியம் எழுதுகிறார்.

இப்படி புகழ் பரப்பி உருவான விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தை தக்ஷிண சுல்தான்கள் விட்டு வைப்பார்களா? அவர்கள் மீது போர் நடத்தி 1565இல் தலைக்கோட்டை யுத்தத்தில் வென்று விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தின் அழிவினைத் தொடங்கி வைத்தார்கள். விஜயநகரத்தின் ஆட்சியில் பெருமைக்குரியவர்களாக விளங்கிய பல பண்டிதர்கள், கவிஞர்கள், வேத விற்பன்னர்கள், கலைஞர்கள் என்று பலரும் அங்கிருந்து புறப்பட்டு தஞ்சாவூர் ராஜ்யத்தில் வந்து குடியேறினார்கள். இங்கு அப்போது (1560 முதல் 1600) வரையிலான நாற்பதாண்டு கால ஆட்சியில் அப்போதைய தஞ்சாவூர் நாயக்க மன்னரான அச்சுதப்ப நாயக்கர் அப்படி ஓடிவந்த கலைஞர்களுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்து இங்கு குடி அமர்த்தினார். எந்தவொரு சாம்ராஜ்யத்தின் தலைநகர் ஒரு ஆற்றங்கரையில்தான் அமைந்திருக்கும். ஆனால் தஞ்சாவூர் காவிரி ஆற்றிலிருந்து பல கல் தொலைவில் இருந்ததால் இங்கு வந்தேறிய கலைஞர்கள் தஞ்சையைச் சுற்றி ஆற்றங்கரை உள்ள ஊர்களில் குடியேறி வசிக்கத் தொடங்கினார்கள்.

1125 முதல் 1150 வரை சோழ நாட்டை ஆண்ட விக்கிரம சோழன் என்பான் பூமியில் புதையுண்டிருந்த ஒரு பெரிய லிங்கத்தை தோண்டியெடுத்து அங்கு ஒரு ஆலயத்தை நிறுவி அந்த இடத்துக்கு உன்னதபுரி என்றும், அங்கு குடிகொண்டி ஈசருக்கு 'உன்னதபுரீஸ்வரர்' என்றும் பெயர் சூட்டியிருந்தான். ஆக 12ஆம் நூற்றாண்டில் உருவாகியிருந்த இந்த உன்னதபுரியில்தான் இப்போது குடிபெயர்ந்து வந்த கலைஞர்களை நாயக்க மன்னரின் அமைச்சராக விளங்கிய கோவிந்த தீக்ஷிதரின் ஆலோசனையின் பேரில் குடியேறினார்கள். அப்படி இங்கு குடியேறிய குடும்பங்கள் 510 என்கிறது ஆதாரங்கள். இங்கு குடி அமர்த்தப்பட்ட ஒவ்வொரு குடும்பத்துக்கும் ஒரு வீடு, அந்த வீட்டுக்குத் தனியாக ஒரு கிணறு, விவசாயம் செய்ய நிலம், கன்றோடு கூடிய ஒரு கறவை பசு ஆகியவை கொடுக்கப்பட்டன. இவர்கள் தவிர கைத்தொழில்களில் திறமை படைத்தவர்கள் பலரும் இவர்களைப் போலவே இங்கு குடியமர்த்தப்பட்டனர்.

அரசர் அச்சுதப்ப நாயக்கர் தன்னுடைய அமைச்சர் கோவிந்த தீக்ஷிதர் சொல்லை வேதவாக்காக எடுத்துக் கொண்டு செயல்படுபவர். நாயக்க மன்னருடைய பல பெருமைகளுக்கு இந்த அமைச்சரே காரணமாக இருந்தார் என்றால் மிகையல்ல. இப்படி தெலுங்கு நாட்டிலிருந்து வந்த பிராமணர்களை அவ்வூரில் இருந்த உன்னதபுரீஸ்வரர் ஆலயத்தைச் சுற்றி குடியமர்த்தி அக்ரகாரத்தை உருவாக்கினார். கோயிலை மேலும் விரிவுபடுத்திக் கட்டி அதற்கு குடமுழுக்கையும் செய்வித்தார். ஆலயத்துக்கு முன்புறமாகஒரு திருக்குளத்தையும் தென்மேற்கில் ஒரு குளத்தையும் அமைத்துக் கொடுத்தார். கோயிலுக்கு முன்புள்ள குளம் "சிவகங்கை தீர்த்தம்" எனவும், மற்றது அமைச்சர் தீக்ஷிதர் பெயரால் "ஐயன் குளம்" என்றும் வழங்கப்படுகிறது. இங்கு குடியேறிய பிராமணர்கள் அனைவரும் தெலுங்கு மொழி பேசுபவர்கள் என்பது சொல்லாமலேயே விளங்கும் அல்லவா? 

இப்படி நாயக்க மன்னருடைய ஆதரவும், அமைச்சர் கோவிந்த தீக்ஷிதரின் ஒத்துழைப்போடும் குடியேறியவர்கள் உன்னதபுரத்தை கலைகளில் சிறந்து விளங்கும் உன்னதமான புரமாக ஆக்கிவிட்டனர். நாயக்க மன்னர்கள் வைணவர்கள் எனும் முறையில் இங்கு வைணவத்தோடு அவர்கள் சுமந்து வந்த கலைகளும் வைணவ புராணங்களைச் சொல்பவைகளாகவும், இசை, நாட்டியம் ஆகிய கலைகளையும் இங்கு வளம்பெற செய்து வந்தார்கள். ஆக, இவர்களால் தெலுங்கு பிரதேசத்துக் கலைகளை இவர்கள் இங்கு கொண்டு வந்து கண்ணும் கருத்துமாக வளர்க்கத் தொடங்கினார்கள்.

இப்படி உன்னதபுரியாக இருந்த சோழ நாட்டு ஊர் அச்சுதப்ப நாயக்கரின் கருணையால் பற்பல கலைகளும் தழைத்தோங்கிய காரணத்தால் இவ்வூரை அச்சுதபுரம், அச்சுதபுரி, அச்சுதாப்தி என்றெல்லாம் மக்கள் அழைக்கத் தொடங்கினர். அச்சுதப்ப நாயக்கர் காலத்தில் இவ்வூர் பெயர் மாற்றம் பெற்றது. இந்த அச்சுதபுரியே இன்றைய மெலட்டூர் கிராமம்.

இங்கு குடியேறியவர்கள் மூச்சிலும் பேச்சிலும் இசையும் நடனமும் இருந்த காரணத்தால் இவர்களில் பலர் இசைக் கலைஞர்களாகவும், பாடல்களை இயற்றியும் பாடவும் கூடிய வாக்யேயக் காரர்களாய், நடன மணிகளாய் விளங்கினர். இப்படி அச்சுதபுரி எனும் மெலட்டூர் கலைகட்கு புகலிடமாக இருப்பதறிந்து தெலுங்கு பேசும் நாட்டிலிருந்து குடிபெயர்ந்து வேறு சில இடங்களில் குறிப்பாக பரவாக்கரை, மாணாங்கோரை, பள்ளியகரம் ஆகிய ஊர்களிலிருந்தும் கலைஞர்கள் இவ்வூருக்குக் குடிபெயர்ந்தார்கள். இப்படி நாளுக்கு நாள் கலைகளில் ஆர்வமுடையோர் வந்து குவியவும் இவ்வூர் ஜனத்தொகை மிக்கதோர் கலைநகர் ஆகியது.

இப்படி இருந்து வரும் போது, அச்சுதப்பருக்குப் பிறகு ரகுநாத நாயக்கர், அதன்பின் அவர் மகன் விஜயராகவ நாயக்கர் ஆகியோர் காலத்தில் இங்கு குடியேறிய வம்சங்கள் மேலும் பெருகித் தழைத்தன. தஞ்சையின் கடைசி நாயக்க அரசர் விஜயராகவ நாயக்கரும் அவர் மகன் மன்னாருவும் போர்க்களத்தில் மதுரை சொக்கநாத நாயக்கரால் விஜயராகவரின் முதுமைப் பருவத்தில் கொல்லப்பட்டு விட்டதால், மராத்தியர்கள் ஆட்சி தஞ்சையில் மலர்ந்தது. ஏகோஜி எனும் சத்ரபதி சிவாஜியின் சகோதரர்தான் தஞ்சையின் முதல் மராத்திய மன்னர். பின்னர் அவர்கள் வம்சம் தஞ்சையை ஆண்டு கொண்டு வந்த நேரத்தில் 18ஆம் நூற்றாண்டில் தஞ்சையை துளஜேந்திர ராஜா (1728 முதல் 1735வரை) ஆண்டு கொண்டிருந்த நேரத்தில் காஞ்சிபுரம் பக்கத்திலிருந்து ஒரு பெரும் கூட்டம் குடிபெயர்ந்து மெலட்டூர் வந்து குடியேறினர். இவர்கள் மன்னர் துளஜாவின் ஆதரவைப் பெற்றிருந்த காரணத்தால், இங்கு ஊரின் வடமேற்கில் வரதராஜ பெருமாளுக்கு ஒரு கோயிலை எழுப்பினர். அங்கு பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்ட பெருமாள் சிலையை அவர்கல் காஞ்சியிலிருந்து கொண்டு வந்திருந்தனர். அப்போது காஞ்சி மீது படையெடுத்து வந்த முஸ்லீம் படையெடுப்பாளர்களிடமிருந்து காப்பாற்ற இந்த தெய்வ மூர்த்தம் இங்கு கொண்டு வரப்பட்டதாக வரலாறு உண்டு.

இப்படி ஊர் வளர்ச்சியடைய அடைய வசதிகளும் தேவைப்பட்டன. இதன் பொருட்டு ஊரின் மேற்கி ஒன்றும், வட மேற்கில் ஒன்றுமாக இரண்டு குளங்கள் வெட்டப்பட்டன. இவை நாராயண தீர்த்தம் என்றும் மற்றொன்று கருட தீர்த்தம் என்றும் பெயர் பெற்றன. துளஜாவுக்குப் பிறகு பட்டத்துக்கு வந்த பிரதாபசிம்ஹ மகாராஜா காலத்தில் ஒரு யோக நரசிம்ஹர் பிம்பம் நாராயண தீர்த்தக் கரையில் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது. இவர் காலத்தில்தான் விருத்த காவேரி என வழங்கப்பட்ட வெட்டாற்றங்கரையில் ஒரு நந்தவனமும் ஒரு படித்துறையும் அமைக்கப்பட்டது.

மெலட்டூரில் பரதம் காசினாதையா எனும் சிறந்த கலைஞர் தோன்றினார். இங்கு நாயக்க மராத்திய மன்னர்களான விஜயராகவ நாயக்கர், ஷாஜி மகாராஜா ஆகியோர் இயற்றிய நாட்டிய நாடகங்களையொட்டி நிருத்திய நாடகங்கள் உருவக்கப்பட்டன. கோபாலகிருஷ்ண சாஸ்திரி என்பவர் இந்தக் காலத்தில் மிகச் சிறந்த கலைஞராகப் போற்றப்பட்டிருக்கிறார். இந்த கோபாலகிருஷ்ண சாஸ்திரி என்பவரின் புதல்வர்தான் வெங்கட்டராம சாஸ்திரி என்பார். இவர்தான் பாகவத மேளா நாடகங்களை ஆக்கித் தந்தவர். இவரது காலம் 1743 முதல் 1809).

இவருடைய தந்தையிடமிருந்து வெங்கட்டராம சாஸ்திரி வேத உபநிஷதங்களைப் பயின்றார். புராணங்களைக் கற்றார். இவருடைய குரு மெலட்டூர் லக்ஷ்மணையா என்பவர். இவர் வீரபத்ரையா என்பவரின் சீடராவார். இவர் காவ்யம், நாடகம் அலங்காரம் ஆகிய துறைகளில் விற்பன்னராகத் திகழ்ந்தார். தெலுங்கு, சம்ஸ்கிருதம், இசை, நாட்டியம், நாடகம் ஆகியவற்றில் சிறந்து விளங்கிய வெங்கட்டராம சாஸ்திரி மெலட்டூர் பாகவத மேளாவுக்கு சிறந்த அறிமுகத்தைக் கொடுத்தார்.

பனிரெண்டு புதிய நாட்டிய நாடகங்கள் உருவக்கப்பட்டன. இங்கு இயற்றப்பட்ட அனைத்து நாடகங்களையும் இவ்வூரில் கோயில் கொண்டுள்ள வரதராஜ பெருமாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டன. இவர் தன்னுடைய நாட்டிய நாடகங்களில் நடிக்க அவ்வூர் அக்ரகாரத்தைச் சேர்ந்த இளைஞர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து, வரதராஜ பெருமாள் சந்நிதியில் அரங்கேற்றி வந்தார். அப்படி நாடகங்கள் நடக்கும் தினங்களில் உத்சவ விக்கிரகம் அலங்கரிக்கப்பட்டு வைக்கப்படும். இவருடைய நாட்டிய மேளா குழுமத்தில் ஆண்களுக்கு மட்டுமே இடம் உண்டு. பெண்கள் பாத்திரங்களையும் ஆண்களே ஏற்று நடிப்பார்கள். இந்த முறை இந்நாள் மட்டும் கண்டிப்பாகக் கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகிறது.

இதற்கு ஏன் "பாகவத மேளா" என்று பெயர் வந்தது? தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமல்லவா? ஆம், அதற்கு விடை: "இதனை நடத்துபவர்கள், நடிப்பவர்கள், பாடுபவர்கள் அனைவருமே பாகவதர்கள், இங்கு நடிக்கப்படும் கதைகள் அனைத்தும் ஸ்ரீமத் பாகவத புராணத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை, எனவே இதற்கு பாகவத மேளா என்று பெயர் ஏற்பட்டது." இந்த பாகவத மேளாவில் நடிக்கப்படும் அத்தனை பாகவத கதைகளிலும் நரசிம்ஹ ஜெயந்தி அன்று நடிக்கப்படும் "பிரஹலாத சரித்திரமு" கதைதான் மிக உயர்வானது, பலராலும் பார்த்துப் பாராட்டப்படுவது, உணர்ச்சி பூர்வமானது, நரசிம்ஹ ஜெயந்தியன்று நடிக்கப்படுவதாலும், இதில் நரசிம்ஹரின் உக்ரம் யதார்த்தமாக இருப்பதாலும் இதுவே மிகச் சிறந்ததாகக் கருதப்படுகிறது.

வெங்கட்டராம சாஸ்திரி தன்னுடைய நாடகங்களைத் தஞ்சை மராத்திய மன்னர் அவைகளில் நடத்திக் காட்டியிருக்கிறார். இவரது நாட்டிய நாடகங்களைப் பார்த்து ரசித்த பல்லாயிரக் கணக்கானவர்களில் சற்குரு ஸ்ரீ தியாகராஜ சுவாமிகளும் ஒருவர். இந்தக் கலை மெலட்டூரிலிருந்து மெல்ல நகர்ந்து அருகிலுள்ள ஊர்களுக்கும் செல்லலாயிற்று. அப்படிச் சென்ற ஊர்களில் ஊத்துக்காடு, சூலமங்கலம், தேப்பெருமாநல்லூர் ஆகியவைகளாகும்.

தஞ்சையிலிருந்து திருவாரூர் மார்க்கத்தில் உள்ள சாலியமங்கலத்திலும் 'பாகவத மேளா' நடத்தப்படுகின்றது. இங்கு மெலட்டூருக்கும் முந்தைய காலகட்டத்திலேயே இந்தக் கலை வந்துவிட்டதாகச் சொல்கிறார்கள். இதை பஞ்சநத பாகவதர் என்பார் அறிமுகம் செய்ததாகச் சொல்வர். ஆக இந்த பாகவத மேளா, முழுவதும் தஞ்சை ஜில்லாவின் ஒரு சில கிராமங்களில் இன்றளவும் நடத்தப்பட்டு வருகிறது.

ஒரு காலகட்டத்தில் தொய்வு ஏற்பட்ட நிலையில் இதனை மீண்டும் தூக்கி நிறுத்திய பெருமை பரதம் நடேச ஐயர் என்பவரைச் சாரும். இவர் மெலட்டூரில் 1865 1935 காலகட்டத்தில் வாழ்ந்தவர். இன்று இந்த பாகவத மேளாவைப் பற்றிய செய்தி கடல் கடந்த நாடுகளுக்கும் சென்றதன் விளைவாக அங்கிருந்தெல்லாம் பலர் தங்களுடைய ஆராய்ச்சிப் படிப்புக்காக இங்கு வந்து பாக்வத மேளா பற்றி ஆய்வுக் கட்டுரைகளை எழுதி முனைவர் பட்டம் பெறுகிறார்கள். அப்படியொரு பெண்மணி ஜப்பான் டோக்யோ நகரிலிருந்து இங்கு வந்து குடியிருந்து இந்தக் கலை பற்றிய அரிய செய்திகளைக் கொடுத்து முனைவர் பட்டம் பெற்றார். அவர் பெயர் மேடம் தகாதா. இவர் போன்ற பல அயல் நாட்டாரையும் கவர்ந்திழுக்கக் கூடிய கலையாக இந்த அரிய கலை விளங்குகிறது. மன்னர்கள் காலம் போய் இப்போது மக்கள் நாயகம் மலர்ந்துவிட்டதால் இனி இந்தக் கலையை ஆதரிக்க வேண்டிய கடமை மக்களுக்குத்தான் இருக்கிறது. வாழ்க பாகவத மேளா. வாழ்க கலைகள்.